Wanda urodziła się w Orłowej jako córka inspektora szkolnego oraz działacza turystycznego, Władysława Wójcika. Ukończyła polskie gimnazjum w Orłowej i sporo kursów. Pracę zawodową rozpoczęła w 1928 r. jako pomoc nauczycielska, wkrótce jednak poważnie zachorowała. Po powrocie do zdrowia zdała w seminarium nauczycielskim egzaminy uprawniające do nauki różnych przedmiotów, wiele pisała do gazet, aktywnie włączyła się w nurt pracy społecznej, głównie w PTT-S „Beskid Śląski” i w harcerstwie, organizowała zawody narciarskie, festyny. Po wybuchu wojny, jako Polka, znalazła pracę u krawcowej. Po wojnie pracowała w polskim gimnazjum w Czeskim Cieszynie, a później w polskiej żeńskiej szkole fachowej w Łazach-Orłowej. Podjęła studia na Uniwersytecie w Ołomuńcu i skończyła fizykę z chemią.
Prawie całe dnie spędzała w szkole, organizowała radę rodziców, reżyserowała przedstawienia, urządzała wystawy prac i wiele innych imprez, prowadziła szkolną dokumentację.
Działała w PZKO, powołała do życia Klub Kobiet. Organizowała pogadanki, szczególnie z zakresu racjonalnego odżywiania, ziołolecznictwa, kursy kroju i szycia, gotowania. Napisała broszurę Właściwości lecznicze warzyw, owoców i przypraw. Zebrała życiorysy zasłużonych działaczek, a także artykuły dotyczące pracy kobiet na Zaolziu. Napisała ok. 20 kronik: przedszkoli, szkół, towarzystw. Całokształt polskiego szkolnictwa w Cieszyńskiem opisała w pracy Działalność Władysława Wójcika, którą poświęciła ojcu. Nie wyszła za mąż i nie założyła własnej rodziny. Zmarła w 1988 r. i została pochowana w rodzinnym grobie w Orłowej.