25.Barbara Poloczkowa

Urodziła się w Warszawie, w rodzinie inteligenckiej. Tam zdała maturę, ale wojenne losy rzuciły ją do Brennej i tam pracowała. W pracy nauczyła się pisania na maszynie i katalogowania. Po wyjściu  za mąż zamieszkała w Cieszynie i poświęciła się rodzinie. Pracę w cieszyńskim Muzeum, w dziale etnograficznym, rozpoczęła w 1961 r. i wtedy też pojawiły się jej pierwsze artykuły. Tytuł magistra obroniła w 1971 r. a promotor zaproponował jej pisanie pracy doktorskiej. Już w 1969 r. została kierownikiem Muzeum Beskidzkiego w Wiśle. Pozyskała sporo eksponatów, udało jej się doprowadzić do pierwszego remontu placówki, a także do wykupienia budynku przez Urząd Miejski. Znalazła się wśród współorganizatorów Tygodnia Kultury Beskidzkiej. Ponieważ władze nie spełniały jej oczekiwań w 1974 r. zwolniła się z pracy i wtedy dokończyła doktorat: Ubiór ludności Śląska Cieszyńskiego w XVI-XVIII wieku, jako odbicie zachodzących procesów kulturowych, który obroniła w 1977 r. w Krakowie. Podjęła pracę w archiwum zakładowym, a w 1978 r. przeniosła się do cieszyńskiego Oddziału Archiwum Państwowego w Katowicach. Została kierownikiem placówki i funkcje pełniła do 1987 r., do przejścia na emeryturę. Znała doskonale język nie tylko niemiecki, ale również czeski, angielski i łacinę, czytała teksty pisane gotykiem. Opracowała kilka inwentarzy archiwalnych, zorganizowała szereg wystaw popularyzujących zbiory, działała w kilku towarzystwach naukowych. Na emeryturze wiele pisała. Jest autorką ponad 130 artykułów, z wielu dyscyplin: etnografii historycznej, archiwistyki i historii. Była wybitnym naukowcem i bardzo dobrym popularyzatorem przeszłości, pisała wieloodcinkowe artykuły na łamach Głosu Ziemi Cieszyńskiej. Zmarła w 1994 r. i została pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Cieszynie.