16.Janina Marcinkowa 1920 - 1999

Urodziła się w Cieszynie. Rodzice pracowali społecznie, muzykowali i córki również uczyły się gry na instrumentach. Po maturze w 1938 r. wyszła za mąż, za K. Marcinka. Wojnę, jako Polacy,  przeżyli w Krakowie i tutaj zaczęła pobierać lekcje tańca scenicznego. Po wojnie skończyła studium choreograficzne, kursy i studia na kierunku etnograficznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Miała czworo dzieci, córki przejęły po matce fascynację folklorem. Rozpoczęła pracę w małym zespole, który pod jej wpływem przekształcił się w 1953 r. w Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Cieszyńskiej, a po jej śmierci przejął jej imię. Została jego stałym choreografem, kierownikiem artystycznym, konsultantem i autorem programu. Współtworzyła oparte na śląskim folklorze  widowiska. Za scenkę „Przy muzyce” otrzymała w Zakopanem nagrodę dla najlepszego choreografa. Współpracowała z zespołami amatorskimi i zawodowymi: Mazowsze i Śląsk, których była konsultantem. Tworzyła w kraju i za granicą. Pracowała w Powiatowej Poradni Pracy Kulturalno – Oświatowej, prowadziła kursy taneczne, była wykładowcą kinetografii w Warszawie i na kierunku etnologii UŚ w Cieszynie, zasiadała w jury festiwali. Wiele pracowała społecznie, prowadziła wykłady, pomagała nauczycielom, była prekursorką edukacji regionalnej. Prowadziła badania, zajmowała się folklorem nie tylko Beskidu Śląskiego, ale także Górnego Śląska, Zagłębia Dąbrowskiego, Kieleckiego i Spisza. Badania zaowocowały publikacjami, pisała wiele, redagowała  „Leksykon tradycyjnych tańców polskich”. Konsultowała i opracowywała programy dla telewizji, do filmów, była współtwórcą 4. wideokaset „Tańce polskie - śladami O. Kolberga. Interesowała się strojem regionalnym, do końca haftowała żywotki. Była laureatką wielu nagród i wyróżnień, min. Lauru Srebrnej i Złotej Cieszynianki. Zmarła w 1999 r., pochowana została na miejscowym cmentarzu ewangelickim.