2. Kościół św. Trójcy przy ul. dr. Jana Michejdy

Niewielki kościół ufundowała na pamiątkę wygaśnięcia epidemii księżna Katarzyna Sydonia, wdowa po Wacławie III. Wybudowany w 1585 r. poza murami miasta, pierwotnie jako drewniany kościół cmentarny, dziesięć lat później wystawiony jako murowany, bezwieżowy, późnogotycki, ale już ze szczytem renesansowym. Niższe prezbiterium i obszerniejsza nawa kryte są dachem dwuspadowym o dwupoziomowych kalenicach. Mur wspierają uskokowe skarpy, pomiędzy którymi ściany przepruwają wąskie, dawne gotyckie okna. W 1864 r. dobudowano do kościoła w miejscu kaplicy grobowej z XVII w. neogotycką wieżę. Istniejące na zewnątrz kościoła cenne epitafia, niektóre z XVI w., zostały po 1945 r. zniszczone. Do kościoła wprowadzają gotyckie portale. Wnętrze składa się z trójprzęsłowej nawy i oddzielonego łukiem tęczowym prezbiterium, zamkniętego wielobocznie. Na wyposażenie kościoła składają się ołtarz główny i dwa ołtarze boczne, wsparte na łuku tęczowym, wszystkie z XIX w. Ostatnie przęsło nawy wypełnia skromny chór organowy, wsparty na dwu filarach. Nad prawym (północnym) portalem współczesne malowidło przedstawiające św. Melchiora Grodzieckiego na tle panoramy starego Cieszyna z XVI w. Ks. Melchior Grodziecki (1582/1584 - 1619), cieszynianin, był jezuitą, zginął w czasie walk wyznaniowych w Koszycach na Węgrzech; został beatyfikowany w 1905 r. a kanonizowany w 1995 r. Kościół pozostawał w ręku ewangelików do 1629 r. Na przełomie XVII/XVIII w. użytkowany był przez ojców bonifratrów, do czasu wybudowania w sąsiedztwie własnej siedziby z kościołem. Do końca XIX w. kościół pełnił funkcje kaplicy cmentarnej. Po odnowieniu pod koniec XX w., świątynia jest kościołem filialnym.

Poniżej kościoła, aż po obrzeże dworca kolejowego rozpościera się stary cmentarz. Ostatnie nagrobki znikły po 1945 r. Cmentarz powstał pod koniec XVI w.; pierwotnie chowano tu ofiary epidemii cholery, jaka nawiedziła miasto i okolice. Po 1629 r. służył wszystkim mieszkańcom aż do 1883 r.