17. Władysław * ok. 1420 + 1460

      Syn Bolesława I i Eufemii, córki księcia mazowieckiego Siemowita IV, siostrzenicy króla polskiego Władysława Jagiełły. Siedział na znajdującej się w rękach książąt cieszyńskich połowie Głogowa. W grudniu 1444 r. ożenił się z córką hrabiego Cilli, Małgorzatą, wdową po hrabim von Montfort, Hermanie III. Zwolennik narodowego króla Czech, Jerzego z Podiebradów. W jego szeregach walczył pod Wrocławiem. W czasie oblężenia tego miasta 1 października 1459 r. został ciężko ranny. Na skutek ran zmarł 14 lutego 1460 r. Rządy po nim nad działem głogowskim przejęła Małgorzata (+1480) oraz brat, książę Przemko.
      Małgorzata, która do śmierci męża pozostawała w jego cieniu, po objęciu samodzielnych rządów w przynależnej książętom cieszyńskim połowie Głogowa musiała stawić czoła licznym trudnościom zewnętrznym. Do jej bowiem działu zgłaszał pretensje książę Jan II głogowski, który popadł równocześnie w konflikt z elektorem brandenburskim roszczącym pretensje do Janowej części księstwa głogowskiego. Jan uciekł się pod opiekę króla Węgier i Czech Macieja Korwina, który po zawarciu pokoju w Muchoborze Wielkim z królem Polski, Kazimierzem Jagiellończykiem i jego synem, królem Czech Władysławem stał się niekwestionowanym panem Śląska. Doprowadziło to najpierw do wojny księcia Jana z Brandenburgią (w latach 1478-1482) i - w międzyczasie - do wojny Jana z Małgorzatą. Jan bowiem późną zimą 1480 r. obległ Małgorzatę, zarzucając jej, nie bez racji, sprzyjanie (jakkolwiek bierne) elektorowi brandenburskiemu. Źródeł sympatii należy upatrywać w całkiem realnej obawie Małgorzaty, iż w razie zwycięstwa Jan pokusi się o odebranie jej władztwa. Mimo mediacji Stanów Śląskich prowadzonej na zjeździe w Wysokiej Cerkwi w dniach 18 - 22 marca 1480 r. Jan nie odstąpił od oblężenia, zmuszając Małgorzatę 1 V do kapitulacji. Księżna udała się do należącej również do cieszyńskich Piastów pobliskiej Góry. Nie przeżyła jednak upokorzenia, gdyż tam, 22 VII 1480 roku zmarła. Pochowana została w kolegiacie głogowskiej gdzie do czasów współczesnych zachowała się jej płyta nagrobna.

/K. Jasiński: Rodowód, s. 168-170, I.Panic: Księstwo, s. 57/.