11. Siemowit * ok. 1340 + po 1393

      Był synem Kazimierza I i Eufemii Trojdenowiczówny. Tak jak jego starsi bracia, Bolesław i Jan, obrał karierę duchowną, zostając joannitą. W 1361 r. został komturem w klasztorze w Oleśnicy. Około r. 1372 uzyskał godność prowincjała Zakonu na Austrię, Czechy, Krainę Morawy, Polskę i Styrię. Funkcję tę pełnił aż do śmierci. Awanse Siemowita były możliwe dzięki poparciu Karola IV, który w ten sposób odwdzięczał się Przemysławowi Noszakowi, bratu Siemowita, za wierną służbę.

/K. Jasiński: Rodowód, s. 145-146, I. Panic: Księstwo, s. 52/.