2. Kazimierz I * 1280/1290 + 1358

      Syn pierwszego księcia cieszyńskiego, Mieszka. Imię jego matki nie jest nam znane. Po śmierci ojca około r. 1315, po podziale księstwa cieszyńskiego otrzymał jego południowo zachodnią część, to jest byłą kasztelanię cieszyńską, która odtąd stanowić będzie właściwe księstwo cieszyńskie, które stanowi zarazem podstawę terytorialną Śląska Cieszyńskiego. Część północnowschodnią dotychczasowego księstwa otrzymał natomiast jego starszy brat, Władysław. Terytorium to stanowić będzie nowe księstwo oświęcimskie. W 1321 r. Kazimierz ożenił się z córką księcia sochaczewskiego i czerskiego Trojdena I, i Marii, córki króla halickiego Jerzego I, księżniczką Eufemią (Ofką) (*ok. 1310+ po I. 1374), otwierając tradycję związków Piastów cieszyńskich z Piastami mazowieckimi. Ze względu na bliskie pokrewieństwo małżeństwo to wymagało dyspensy papieskiej. Eufemia została pochowana najpewniej u boku męża, w kościele dominikanów Ze związku Kazimierza i Eufemii urodziło się 9 dzieci: 5 synów (a mianowicie Przemysław I Noszak, który przejął księstwo po ojcu, Siemowit - przeor joannitów, Jan - kleryk diecezji wrocławskiej, Bolesław - kanclerz Karola IV, Władysław - sędzia dworski cesarza Karola IV) oraz 4 córki (Agnieszka, która wyszła za księcia oleśnickiego Konrada II, Anna, która poślubiła księcia legnickiego Wacława I, Elżbieta, cysterka w Trzebnicy i Jolanta - Helena, klaryska w Krakowie.
      Kazimierz początkowo pozostawał w dobrych stosunkach z księciem, a od 1320 r. królem polskim Władysławem Łokietkiem. Gdy w 1326 r. wojska litewskie posiłkujące Łokietka w walce najechały również księstwo oświęcimskie doszło między księciem cieszyńskim a królem polskim do konfliktu. W konsekwencji ułatwiło to Kazimierzowi podjęcie decyzji o zbliżeniu się do Jana Luksemburskiego a następnie, 8 lutego 1327 r. złożenia hołdu władcy Czech w Opawie. Mocą dyplomu z 23 lutego 1327 r. otrzymał księstwo w dziedziczne posiadanie, zachowując daleko idącą suwerenność wewnętrzną.
      Następca Mieszka I zabiegał o utrzymanie terytorialnej jedności swego księstwa. Z tego też powodu do objęcia tronu ostatecznie wyznaczył jedynie Przemysława Noszaka. Pozostałych swoich synów przeznaczył bądź to do stanu duchownego, bądź też szukał dla nich dróg awansu na dworze królewskim w Pradze. Zarazem też starał się o poszerzenie terytorium swojego władztwa. W 1337 r. nabył od książąt bytomskich, Władysława i Kazimierza, ziemię siewierską. Od księcia brzeskiego Bolesława III Szczodrego alias Rozrzutnego wziął pod zastaw okręg namysłowski. Zaangażował się w spór (zakończony definitywnie po jego śmierci) o spadek po książętach kozielsko - bytomskich, w konsekwencji, czego książę Przemysław Noszak wszedł w posiadanie połowy Bytomia i księstwa bytomskiego. W literaturze przedmiotu uważa się, że to właśnie on przebudował zamek w Cieszynie, zaś samo miasto otoczył murami. Wzorem ojca zabiegał o rozwój ekonomiczny księstwa, wspierając rozwój miast: między innymi pomiędzy rokiem 1316 a 1327 lokował Bielsko na prawie niemieckim.

/K. Jasiński: Rodowód, s. 120-122, O. Balzer: Genealogia, s. 452, I. Panic: Księstwo cieszyńskie, s. 43-45, Tenże: Jeszcze o dacie, s. 81, Tenże: Jeszcze o prze-jęciu Siewierza, s. 88-89/.